ΚΥΠΡΙΑΚΟ –
ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΞΟΥΜΕ ΜΙΑ ΒΙΩΣΙΜΗ, ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΛΥΣΗ.
ΜΕ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Είναι κοινό καθήκον και των δύο ηγετών να επιτύχουν ένα καλύτερο μέλλον, τις καλύτερες συνθήκες ζωής για τα παιδιά και τους νέους στο νησί. Απέναντι σε όλους εκείνους που εξ΄ αιτίας των λαθών μας και των ξένων επεμβάσεων, πόνεσαν, υπέφεραν και εκτοπίσθηκαν από τους τόπους τους και από τις δύο κοινότητες. Και με αυτό το αίσθημα ευθύνης να συνεχίσουν να αναζητούν και να καταλήξουν σε μια βιώσιμη και λειτουργική λύση, με επανένωση και επιστροφή που θα φέρει μόνιμη ειρήνη, ευημερία και γαλήνη σε όλους τους Κύπριους.
Στην ταραγμένη περίοδο που διανύουμε στην περιοχή η επίλυση της εσωτερικής πτυχής του Κυπριακού θα δώσει σημαντική ώθηση στην ειρήνευση της περιοχής, και θα ακυρώσει σχεδιασμούς τρίτων και ιδιαίτερα της Άγκυρας, που εγείρει επιπρόσθετα μια σειρά ανιστόρητες διεκδικήσεις για τις θαλάσσιες ζώνες και τον φυσικό πλούτο σε αυτές. Όπου η Κύπρος θα είναι γέφυρα, φιλίας, συνεργασίας και σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η ΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Όλες οι ενδιαφερόμενες πλευρές πρέπει να ενεργήσουν με εποικοδομητική και σταθερή στάση, ώστε να γίνει εφικτό να υπάρξουν σοβαρές εξελίξεις. Η συνάντηση των ηγετών με τον ΓΓ του ΟΗΕ στο Βερολίνο, ήταν μια σημαντική εξέλιξη όσον αφορά το ξεκαθάρισμα της σύγχυσης που υπήρξε για το πλαίσιο αναζήτησης της λύσης. Η δήλωση του ΓΓ καθορίζει μια υγιή και ξεκάθαρη διαδικασία που περιέχει τις αρχές για μια λύση Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως περιγράφεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ.
Οι δύο ηγέτες πρέπει να επιδείξουν πολιτικό θάρρος και να προχωρήσουν από το σημείο που διεκόπησαν οι συνομιλίες στο Κρανς Μοντάνα, με επαναφορά των συγκλήσεων που επιτεύχθηκαν ως εκείνη τη στιγμή όπως η ισχύς των 3 singles (μια ιθαγένεια, μια εξωτερική πολιτική και μια κυριαρχία), την ολοκληρωτική ισχύ των τεσσάρων ελευθεριών της Ε.Ε. σε όλη την επικράτεια και για όλους τους Κύπριους (ελευθερία εγκατάστασης, διακίνησης, εργασίας, απόκτησης περιουσίας), κ.ά. θέματα. Σημαντική είναι η παρουσία της Ε.Ε. στην όλη διαδικασία, όπως συνέβη στις προηγούμενες συναντήσεις (Μοντ Πελεράν, Γενεύη, Κρανς Μοντάνα).
Πρέπει ακόμα να επαναφέρουν τις προτάσεις τους για τη λειτουργία και τις αρμοδιότητες της κεντρικής ομόσπονδης κυβέρνησης και των διοικήσεων των συνιστωσών πολιτειών, την πολιτική ισότητα (χωρίς ακρότητες και μαξιμαλισμούς), το χάρτη για τις περιοχές των δύο συνιστωσών πολιτειών (με συμπερίληψη της Μόρφου και των Μαρωνίτικων χωριών στην Ε/Κ συνιστώσα πολιτεία, και η πιθανή υπαγωγή της Καρπασίας στην Ομόσπονδη Κυβέρνηση μαζί με τον Ακάμα ώστε να διασφαλίζεται η διαφύλαξη των περιοχών ΝΑΤΟΥΡΑ και η ύπαρξη ισορροπίας του μήκους των ακτογραμμών) και την επίλυση των υπολοίπων θεμάτων όπως το περιουσιακό, κλπ. Ταυτόχρονα θα πρέπει να συζητηθεί η διεθνής πτυχή του Κυπριακού σε ένα δεύτερο τραπέζι όπως εισηγείται ο ΓΓ του ΟΗΕ και με την παρουσία των εγγυητριών δυνάμεων.
Η επίλυση της εσωτερικής πτυχής από τους ίδιους τους Κύπριους θα δείξει στη διεθνή κοινότητα την ωριμότητα και ικανότητα των Κυπρίων να ρυθμίσουν τα του οίκου τους. Έτσι ώστε να δρομολογηθεί η κατάργηση των επεμβατικών και εγγυητικών δικαιωμάτων, η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων, και ο τερματισμός του ρόλου της Τουρκίας στην Κύπρο που θα επιτρέψει στην επανενωμένη ομοσπονδιακή Δημοκρατία να λειτουργήσει ως ένα σύγχρονο κράτος χωρίς κηδεμόνες. Χωρίς βέβαια να παραγνωρίζεται ότι θα πρέπει να προσδιοριστούν χρονοδιαγράμματα, μέτρα εφαρμογής της λύσης και να καθοριστούν οι μηχανισμοί επιτήρησης και εφαρμογής της.
Για να μετατραπεί η Κύπρος επιτέλους σε ένα κανονικό κράτος-μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ, όπως είπε ο ΓΓ του ΟΗΕ. Χωρίς ξένες εξαρτήσεις και δεσμεύσεις.
Μπροστά στη διεθνή κοινότητα όταν οι Κύπριοι καταλήξουν σε κοινή αντίληψη και κοινό μετερίζι, θα απαιτούν επιτέλους την ειρήνευση στο νησί και την περιοχή, αφού θα είναι δυνατό να ασκηθούν οι ανάλογες πιέσεις στην κατοχική Τουρκία, που δύσκολα θα μπορεί να αγνοήσει.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ
Στην πορεία αυτή πρέπει να στηριχθούν οι δυνάμεις της λύσης, και στις δύο κοινότητες, ιδιαίτερα ενόψει των ΤΚ κοινοτικών διαδικασιών για να μην ανακοπεί η δυναμική της λύσης για να σταματήσει η διολίσθηση στην διχοτόμηση.
Οι Τουρκοκύπριοι βλέπουν την οικονομία του ψευδοκράτους να αιμορραγεί λόγω της πανδημίας COVID-19 και την Τουρκία να μη βοηθά, όπως λένε – καθώς προσπαθεί να σώσει τον εαυτό της. Η Τουρκία δεν έχει στείλει ούτε μία δεκάρα βοήθεια. Ενώ ένα περιορισμένο χρηματικό ποσό δαπανήθηκε μόνο σε έξοδα για τον στρατό.
Το καθεστώς του Ερντογάν εκδικείται τους Τουρκοκύπριους και τους τιμωρεί. Γιατί ο Ερντογάν δεν συμπαθεί τους Τουρκοκύπριους και οι Τουρκοκύπριοι δεν συμπαθούν τον Ερντογάν. Ακόμα και τώρα δεν υπάρχει καμία επικοινωνία μεταξύ του τούρκου Προέδρου και του τουρκοκύπριου Ηγέτη. Δεν είναι άλλωστε ο μόνος λόγος που συνδέεται η μηδενική βοήθεια από την Τουρκία, αλλά και με την προσπάθεια της Άγκυρας για ήττα του Ακιντζί στις «εκλογές» στα Κατεχόμενα.
Οι δύσκολες συνθήκες εντείνουν τη δυσπιστία των Τουρκοκυπρίων απέναντι στην Άγκυρα, με αρκετούς να σχολιάζουν ότι ίσως είναι και θετική εξέλιξη, καθώς αναδεικνύει την αναγκαιότητα λύσης του Κυπριακού. Σε αυτά προστίθεται και ο φόβος μεταφοράς του Κορονοϊού από μια Τουρκία που μαστίζεται από την Πανδημία με εκατοντάδες νεκρούς.
Η κοινή αντιμετώπιση των πυρκαγιών στα κατεχόμενα αποτελεί ένα θετικό παράδειγμα.
Μπροστά σε αυτή τη κατάσταση, και με δεδομένη την επιδημική εικόνα στην Κυπριακή Δημοκρατία και τα κατεχόμενα με λίγα κρούσματα, επιβάλλεται να ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΞΑΝΑ ΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ, ώστε να επιστέψουν στις εργασίες τους οι χιλιάδες Τουρκοκύπριοι που εργάζονται στο νότο, οι μαθητές που σπουδάζουν στο νότο, οι ασθενείς που χρήζουν βοήθειας. Είναι ο έμπρακτος τρόπος οι Τ/Κ πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας να αναπτύξουν το αίσθημα της κοινής πατρίδας, του κοινού μέλλοντος. Να ενισχυθεί η όσμωση μεταξύ των Κύπριων και να σφυρηλατηθεί η ενότητα των γηγενών και νόμιμων κατοίκων της Κύπρου.
ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Σαράντα έξι χρόνια κυρίως εμείς οι πρόσφυγες «πληρώνουμε το κόστος», (μιας και ποτέ δεν έγινε η πολυδιαφημιζόμενη δίκαιη κατανομή των βαρών της κατοχής) ενώ κάποιοι λίγοι βολεμένοι και ωφελημένοι εμποδίζουν την λύση (αγνοώντας το δικαίωμα των προσφύγων σε έντιμη λύση και επιστροφή). Γιατί αποτελεί φρούδα «ελπίδα» η πολιτική του «τζιείνοι ποτζιεί, εμείς ποδά».
Κατάσταση που επιδεινώνεται με την πανδημία του κορονοϊού, αφού «παραπέμπονται στο μέλλον» οι ήδη κουτσουρεμένες παροχές. Για εμάς τους Απόδημους Πρόσφυγες, φυσικά ούτε λόγος, στην προσπάθεια ισότιμης μεταχείρισης μας ως πολίτες και ως πρόσφυγες.
ΛΥΣΗ ΤΩΡΑ – ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΕΛΛΟΧΕΥΟΥΝ
Η πολιτική της διατήρησης του στάτους κβο, όσο ποτέ άλλοτε φαντάζει πλέον ανεδαφική. Τα πράγματα δυστυχώς έχουν φτάσει σε τέτοιο οριακό σημείο με αυτή την αδιαλλαξία, που είναι ορατοί πλέον οι κίνδυνοι:
- οριστική διχοτόμηση,
- πλήρης τουρκοποίηση του βορρά και εξαφάνιση των Τουρκοκυπρίων,
- δημιουργία με την αποχώρηση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ ενός απευθείας σκληρού συνόρου με την ίδια την Τουρκία,
- προσάρτηση των κατεχομένων στην ίδια την Τουρκία δηλ. Τουρκία στον Βορρά και ένα μικτό κράτος στο Νότο (αφού θα υπάρξει μετακίνηση των κοσμικών Τ/Κ ως πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας στις περιουσίες τους)
- απώλεια των φυσικών μας πόρων στη θάλασσα και για τις δύο κοινότητες,
- περαιτέρω μαζικός εποικισμός και εξισλαμισμός στα κατεχόμενα, και
- δυστυχώς στον επόμενο τυχοδιωκτισμό, όπως το 1974, να ελλοχεύει ο κίνδυνος της πλήρους κατάληψης της Κύπρου, από μια Τουρκία που θα αναζητεί «ζωτικό χώρο».
Μπροστά στην εξαιρετικά επιθετική και επικίνδυνη πολιτική της Τουρκίας του Ερντογάν, δεν είναι αργά να επιμείνουμε στο σωστό δρόμο. Που θα απελευθερώσει την Κύπρο. Που θα την επανενώσει για όλα τα παιδιά της.
Που θα φέρει ειρήνη και ευημερία. Με υπευθυνότητα και σύνεση.
(άρθρο από τη Προσφυγική Φωνή Αρ. 8)
