ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ
.
του Λοίζου Λοίζου, Πρόεδρου ΕΚΠΕ
Η εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη του νέου Τουρκοκύπριου ηγέτη τελείωσε. Ο Ερσίν Τατάρ είναι από σήμερα ο ηγέτης, με τον οποίον η Ε/Κ κοινότητα θα συνεργαστεί και θα συνομιλήσει για να λύσει το κυπριακό πρόβλημα.
Ο νέος ηγέτης των Τ/Κ εξελέγη με την απροκάλυπτη παρέμβαση της Τουρκίας η οποία ενεργοποίησε και αξιοποίησε στον υπέρτατο βαθμό τον μακρύ πολιτικοστρατιωτικό της βραχίονα, που είναι οι έποικοι.
Η νόθευση της βούλησης των γηγενών Τουρκοκυπρίων είναι πρόδηλη και αυταπόδεικτη. Οι επαρχίες Αμμοχώστου και Καρπασίας έδωσαν στον εκλεκτό της Τουρκίας ποσοστά 70% λόγω της σύνθεσης του πληθυσμού της.
Η εκλογή αυτή δημιουργεί πρόσθετες δυσκολίες στην διαπραγματευτική διαδικασία, αλλά και θέτει υπό αίρεση τη συμφωνημένη βάση για αναζήτηση λύσης στο Κυπριακό.
Η Δικοινοτική – Διζωνική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως την καθορίζουν τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. ασφαλώς δεσμεύει την πλευρά μας, δεν δεσμεύει όμως σήμερα την άλλη πλευρά και τους κκ. Τατάρ και Ερντογάν.
Η λύση δυο ανεξάρτητων κρατών στην Κύπρο ή η λύση Συνομοσπονδίας αποτελούν τις επίσημες θέσεις τους , ενώ όλα δείχνουν ότι και η υπαγωγή των κατεχόμενων εδαφών της Κύπρου στην Τουρκική επικράτεια δεν πρέπει να αποκλείεται σε δεύτερο χρόνο.
Όλα αυτά όχι μόνο μας προβληματίζουν αλλά και μας ανησυχούν για το μέλλον της Κύπρου συνολικά.
Η Τουρκοκυπριακή κοινότητα βαθμιαία χάνει την ταυτότητά της που την χαρακτηρίζει η κοσμικότητα, ο Ευρωπαϊκός προσανατολισμός και πολιτισμός, η ανεξιθρησκεία και η ειρηνική συνύπαρξη με την Ε/Κ κοινότητα.
Η πολιτική ηγεσία των Τουρκοκυπρίων έπαψε πια να εκλέγεται από τους ίδιους , αλλά νοθεύεται η βούλησή τους από τους εποίκους.
Ο Μουσταφά Ακιντζί και ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ήταν δυο Τ/Κ πολιτικοί ηγέτες με βαθύ αίσθημα κυπριακού πατριωτισμού, που προσπαθούσαν να λύσουν το κυπριακό στη βάση της Ομοσπονδίας , της πολιτικής ισότητας και του κυπριωτισμού.
Αναμφίβολα η κατοχική Τουρκία με τις σχέσεις εξάρτησης, (πολιτικής, οικονομικής στρατιωτικής κτλ) που δημιούργησε στα κατεχόμενα ,δεν τους επέτρεψε να επιτύχουν τους στόχους τους για μια Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία που θα τερμάτιζε την κατοχή, θα επανένωνε το κράτος και την κοινωνία και θα οδηγούσε στην ευημερία τον Κυπριακό λαό στο σύνολό του.
Ήταν μεγάλο λάθος για μερικούς εθνικιστές πολιτικούς και “καθηγητές” της πλευράς μας, που ακύρωναν στην πράξη τη συνεισφορά των δυο Τ/Κ ηγετών στη λύση του Κυπριακού.
Η φραστική εξομοίωσή τους με τους ηγέτες της εθνικιστικής πλευράς των Τ/Κ ήταν πολιτικά επιζήμια στον τόπο. Δεν ήταν ο κ. Ακιντζί και ο κ. Ταλάτ ίδιοι με τους κκ. Ντενκτάς, Έρογλου και Τατάρ.
Μπορούσαμε μαζί τους να βρούμε λύση στο κυπριακό πρόβλημα αν επιδεικνύαμε πολιτική ευελιξία και σφυρηλατούσαμε τις σχέσεις Ε/Κ και Τ/Κ από το 2004 και μετά.
Η συμπόρευση και οι κοινές διεκδικήσεις για τερματισμό της κατοχής , αποστρατικοποίηση, κοινή Ευρωπαϊκή πορεία και λύση στο πλαίσιο της Διζωνικής – Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα ήταν εφικτή και ωφέλιμη για όλους.
Σήμερα οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και τις αδυναμίες μας και να εντείνουμε τις προσπάθειες μας για λύση πάνω στην ίδια βάση, αν και οι προοπτικές επιτυχίας έχουν ελαχιστοποιηθεί.
Οφείλουμε να σφυρηλατήσουμε έστω και τώρα τις σχέσεις μας με τις υγιείς και προοδευτικές δυνάμεις των Τουρκοκυπρίων , οι οποίες δεν είναι ευκαταφρόνητες.
Οφείλουμε να τους απλώσουμε χέρι συνεργασίας για να αντιπαλέψουμε μαζί την εξάρτηση και την κηδεμονία, να κρατήσουμε την ελπίδα για λύση – επανένωση, ζωντανή πριν είναι για όλους αργά.
Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν απ΄ το ξημέρωμα. Η Κύπρος έχω την άποψη ότι βρίσκεται σήμερα σε αυτή την χρονική στιγμή.
Ευελπιστούμε σε μια κοινή αγωνιστική πορεία με τους σύνοικους Τουρκοκύπριους, η οποία μπορεί να περισώσει ότι είναι δυνατόν να περισωθεί.
