ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ – ΚΩΣΤΑΣ ΛΥΜΠΟΥΡΗΣ: ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ
Ο Κώστας Λυμπουρής γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου το 1950 και μεγάλωσε στο Κάτω Δίκωμο της επαρχίας Κερύνειας. Υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση, φτάνοντας στον βαθμό του λυκειάρχη. Είχε πλούσια δράση στη συνδικαλιστική οργάνωση των καθηγητών (ΟΕΛΜΕΚ) και στον Σύνδεσμο Ελλήνων Κυπρίων Φιλολόγων, στην προεδρία του οποίου υπηρέτησε για εφτά χρόνια.
Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Εκπαιδευτικού Μεταρρυθμιστικού Ομίλου Κύπρου και μέλος στα συμβούλια άλλων, εκπαιδευτικών, κυρίως, ομίλων και συνδέσμων. Πήρε μέρος στις επιτροπές του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, για την έκδοση των βιβλίων “Της πατρίδας χώματα” (1985), “Το καράβι της Κερύνειας” (1987) και Η κατεχόμενη γη μας (1991). Εξέδωσε τη μελέτη “Η ίδρυση της ΟΕΛΜΕΚ και η λειτουργία της από το 1953 μέχρι το 1960” (2005). Διηγήματά του δημοσιεύτηκαν στα λογοτεχνικά περιοδικά “Ύλαντρον”, “Πόρφυρας”, “Νέα Ευθύνη”, “Η λέξη”, “Νέα Εποχή” και “Άνευ”. Εξέδωσε τις συλλογές διηγημάτων “Προσωρινά κλειστό” (Πλανόδιον, 2006), “Για μια μικρή παύλα” (Κέδρος, 2011) και “Των ημετέρων άλλων” (Παράκεντρο, 2014). Με την τελευταία του αυτή συλλογή πήρε το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από το 2000 μέχρι το 2007 συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα του λογοτεχνικού περιοδικού Ύλαντρον.
Από το 2008 μέχρι το 2011 υπηρέτησε ως Μορφωτικός Ακόλουθος στην πρεσβεία της Κύπρου στην Αθήνα.
Βοτσαλωτή
Περίληψη:
Το επίθετο “βοτσαλωτή” παραπέμπει κυρίως σε ακτή, γεμάτη βότσαλα, διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων. Έτσι μοιάζει και η συλλογή αυτή από μικρές, μεγάλες, και οπωσδήποτε ποικίλες διηγηματικές εκδοχές: διηγήματα μπονζάι, ένα φεϊσμπουκικό, ένα φωτο-διήγημα, δύο χρονογραφικά, ένα ταξιδιωτικό, ένα διήγημα με τη μορφή επιστολής και άλλα με την τυπική προσέγγιση στο είδος. Θεματικά, η ακτή αποτελεί τον προορισμό ζωής προσφύγων, εξαιτίας των συνεχιζόμενων πολέμων στη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά και λόγω της φτώχειας και της βίας σε ακόμα πιο απομακρυσμένες περιοχές. Βεβαίως, η προσφυγιά, μετά την εισβολή του ’74, παραμένει ακόμη ανοιχτή πληγή και για την κυπριακή κοινωνία. Ιδιαίτερα, το δράμα των αγνοούμενων- ένα βαρύ μαύρο βότσαλο της σύγχρονης ιστορίας του τόπου. Κάποια από τα διηγήματα αποδίδουν και αυτή την πτυχή.Νοείται, τέλος, ότι στην ποικιλομορφία της “βοτσαλωτής” ζωής όλων μας, βρίσκουν θέση πρωταγωνιστές σε ευρύ φάσμα επιλογών και δραστηριοτήτων – μια διάσημη μπαλαρίνα η οποία καταφεύγει σε μοναστήρι, ένας άστεγος-ζητιάνος στο κέντρο της Αθήνας, μια γερόντισσα που αντιδρά δυναμικά στο κλείσιμο των τραπεζών, ένας ψυχοπαθής που δίνει τη δική του μάχη στο κέντρο της πόλης ενάντια στους τζιχαντιστές, ένας Τουρκοκύπριος, παλιός θρύλος του ποδοσφαίρου που έπαιζε σε ελληνική ομάδα…
Στη μέγγενη του ανθρωπισμού και της καλλιλογίας- εδώ αυτά τα δύο στοιχεία δεν αποτελούν επιδίωξη αλλά μοίρα του συγγραφέα – ο Λυμπουρής συναθροίζει την οξεία παρατηρητικότητα και την ιλαρότητα του μεσογειακού του ταμπεραμέντου. Το αποτέλεσμα ανταμοίβει τον αναγνώστη διπλά : ευφραίνοντας και βαθαίνοντας.
Επιβάτες φορτηγών
Μυθιστόρημα
Περίληψη:
“Όταν είχε πρωτοπάει στο χωριό του, στάθηκε μπροστά στο σπίτι του και σιώπησε εντελώς. Τι να ‘λεγε δηλαδή στη γυναίκα του; Αυτό εκεί, πίσω απ’ το παράθυρο, ήταν το δωμάτιό του; Μα, αν έλεγε ήταν, θα αποδεχόταν πως έπαψε να είναι, οπότε θα ‘μπαινε και το ερώτημα τι γύρευε αυτός εκεί. Από την άλλη, αφού το σπίτι εξακολουθούσε να είναι δικό του, πώς γινόταν να μην μπορεί ν’ ανοίξει την πόρτα και να μπει; Έτσι απλά, όπως κάθε άνθρωπος μπαίνει στο σπίτι του.”Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Στέφανος βρίσκεται για πρώτη φορά έξω από το κατεχόμενο σπίτι του. Ένας άνθρωπος που βίωσε την ιστορία, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη ζωντανή μνήμη, βλέπει να ξαναζωντανεύουν μπροστά του τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, μέχρι κι εκείνες τις στιγμές του καλοκαιριού του ’74 που τον σημάδεψαν βαθιά. Και θυμάται τον παιδικό του φίλο, τον Πάνο, αγνοούμενο από τότε, ένα από τα χιλιάδες πρόσωπα μιας τραγωδίας που εκτυλίσσεται ασταμάτητα επί δεκαετίες.
Ανάλογα συναισθήματα, σε άλλες δύο παράλληλες αφηγήσεις, βιώνουν ο γιατρός Κρίτων Μιχαηλίδης, λοκατζής εκείνες τις δραματικές μέρες, και ο καθηγητής Κρις Ιωακειμίδης, που επιστρέφει από τις ΗΠΑ για να κάνει έναν απολογισμό εκείνων των ημερών μαζί με τους παλιούς συμπολεμιστές του.
Οι Επιβάτες φορτηγών είναι ένα μυθιστόρημα με μεγάλο πρωταγωνιστή τη μνήμη, γι’ αυτό το βιωματικό φορτίο που κουβαλούν και θα κουβαλούν οι άνθρωποι που ζουν την ιστορία· μα και ένας λογοτεχνικός απολογισμός γεγονότων που σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά, έναν ολόκληρο λαό.
Διηγήματα της εισβολής
Ανθολογία
Περίληψη:
Η ανθολογία συγκεντρώνει έργα 34 διηγηματογράφων που περιστρέφονται γύρω από τον θεματολογικό άξονα της κυπριακής τραγωδίας του 1974. Η Λογοτεχνία ως τέχνη του λόγου, αλλά και ως έκφραση και αποτύπωση του συναισθήματος της ατομικής και συλλογικής μνήμης, συχνά συνδέεται και συνδιαλέγεται με το βάρος της Ιστορίας. Στα “Διηγήματα της Εισβολής” μέσα από την πολυφωνία της αφήγησης και την υφολογική ποικιλομορφία των ανθολογούμενων κειμένων, ο λόγος της Λογοτεχνίας και το βάρος της Ιστορίας συναιρούνται ως κατάθεση ψυχής και έκφραση μνήμης, εμπειριών και συναισθηματικού φορτίου παλαιότερων και νεότερων Ελλήνων Κυπρίων συγγραφέων που αποτυπώνουν, λογοτεχνικά, γεγονότα και συνέπειες που σημάδεψαν έναν ολόκληρο λαό.
